ตอนกลางวันมันก็เหมือนจะลืมๆตานิดๆ เห็นแพมๆๆ พอจะให้นมตอนทุ่มครึ่ง เอะ อะไรสีดำๆๆปริมๆ
ลูกตาค่ะ มันลืมตาแล้ววววว ดีใจจนบอกไม่ถูกเลยอ่ะ แต่บางตัวยังไม่ลืมตาค่ะ เห็นแล้วหายเหนื่อยไปอีกนิด
เห็นแล้วพอนึกถึงวันที่ต้องจากมัน อู้ยยยจะทนได้ไหมเนี้ย ทนได้รึเป่า
โดยเฉพาะคุณสามี ทั้งรักและหลงจิงๆนะค่ะ เราดูแลมันอย่างดีเท่าที่จะทำได้เลยนะ เพราะคิดเสมอว่ามันเกิดมาอยู่กะเรา มีวาสนาต่อกัน ก็ต้องดูแลมันจนกว่าจะมีคนใจดีมารับช่วงต่อไป
ดูรูปกันดีกว่าค่ะ
ใส่กิ๊กไหมค่ะ (มันเห็นหน้าเราแล้วไม่รู้ ยังอยากจะลืมตาอีกเป่า โฮะๆๆๆ)
ดูดิ มันเงยหน้าขึ้นมาหาด้ววย คงสงสัยว่าเอะ ใครหน้าไม่เหมือนเราเลยยย
กินนมอิ่ม ตาปรืออีกแล้ววว
No comments:
Post a Comment